Ankara, Kızılay Meydanı’nda şehit oldu.
Elli altı yaşında. Evli. Dört evlada baba. Ayakkabı imalatçısı. Olayları televizyondan öğrendi. Vatanı tehlike altındaydı. “Olmaz böyle şey!” deyip kendini sokağa attı. Genelkurmay’a doğru yürüdü. Yürüyüşü şehadete doğruymuş aslında. Üç ay önce umrede şehitlik duası etmişti. Kalbinden vuruldu. Şehadet haberi birkaç gün sonra alınabildi. Ülkesini kalbi bilenlerin akıbeti ona da nasip oldu.