Erol Olçok

15 Temmuz Şehitler Köprüsü’nde şehit oldu.

1982 yılında, Çorum’un Mecidiyekavak köyünün üniversiteyi kazanan ilk delikanlısı oldu. O gün, İstanbul’a üniversite kaydına gelmek için otobüs bileti parasını zar zor denkleştirdi. Filmlerde gördüğü, kitaplardan okuduğu, çocukluğundan beri içinde bir sevda gibi büyüyen İstanbul’u ilk kez görecekti. “İstanbul’u ve denizi çok merak ediyordum. Özellikle İstanbul Boğazı’ndan ilk geçtiğim anı hiç unutmuyorum” demişti hatıralarında. Otuz dört yıl önce borç harç otobüs biletiyle geldiği Köprü’de, yeni bir yolculuğa çıktı. Vatan hainlerinin karşısında durmak için yürüdü. Oğlu Abdullah Tayyip’le beraber canlı kalkan oldu ülkesine. Çoğu Anadolu delikanlısı gibi çekirdekten yetişti. Türkiye’nin en iyi iletişimcileri arasındaydı. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’la yakın mesai arkadaşlığı yaptı. Kritik seçim çalışmalarını yönetti. Anadolu’nun heyecanlarını, hasretlerini, hülyalarını, sevdalarını görüntüye döktü. Hazırladığı tanıtım filmleriyle vatan sevdasını seslendirdi, milleti tek-yürek duyguda buluşturdu. Milletinin asil hasretlerini bayraklaştırdı. Özlenen zaferlerin yolunu açtı. Ömrünün son gecesinde yeni bir destanın kahramanı olmak üzere ter döktü. Avucunda taş bile yoktu. Gömleği kurşun geçiriyordu. Cuntacılara karşı çığ gibi büyüyen kalabalığın en önünde yürüdü. İnsan selini yönlendirdi, cesaretlendirdi. Oğlu Abdullah Tayyip’le birlikte vuruldu.