Fatih Dalgıç

İstanbul/Sabancı Polis Merkezi önünde şehit oldu.

Polis memurluğuna yeni başlamıştı. Kendisi, ailesi ve ülkesi için hayalleri vardı. Babası vefat etmişti; kendi imkânlarıyla okumak istiyordu. Üniversite sınavına hazırlanıyordu. “Kazanırsam beni okutur musun?” diye sormuştu amcasına. “Okuturum elbet!” cevabını almıştı. Polis arkadaşlarına yardımcı olmak için, siviller arasında sokağa çıktı. Bir arkadaşını da yanına alarak yürümeye başladı. Her yer zorba doluydu. Millete kurşun sıkıyorlardı. Hayaller, umutlar beklerdi ama vatan beklemezdi. “Güvensiz orası, gitmeyin!” uyarılarını umursamadı. Vatan tehlikede iken ayakta olmak lazımdı. Geceye beraber başladığı arkadaşıyla yolları ayrıldı. Nasibine şehitlik düştü. Düştüğü yerde milletin onurunu ayağa kaldırdı.