Harbiye, İstanbul Radyosu önünde şehit oldu.
Otuz altı yaşında. Evli. 10 ve 5 yaşlarında iki çocuk babası. “Meydanlara çıkın!” çağrısını duyar duymaz hiç tereddüt etmeden, kardeşlerini de çağırarak Harbiye’ye yürüdü. Komşuları, endişelenip, “Gitme, bir şey olacak!” diye uyarırken, o sadece şunu söyledi: “Vatanın bize şimdi ihtiyacı var. Şimdi ölmezsek ne zaman öleceğiz!” Harbiye’de, İstanbul Radyosu binasının önünde, vatandaşı hainlerin açtığı ateşten korumak isteyen polislere yardımcı olmak istedi. Barikatları aşıp öne geçti.