Volkan Canöz

Genelkurmay Başkanlığı önünde şehit oldu.

Yirmi dokuz yaşında. Gözü pek, vatansever bir delikanlıydı. Matbaada çalışıyordu. Mahallesinde sevilen; yardıma koşan, heyecanlı bir genç. 15 Temmuz gecesi, Cumhurbaşkanımızın halkı meydanlara davet etmesi üzerine mahalleliyi topladı. “Reis emrediyor, evde oturmak olmaz!” dedi. Top, tüfek, silah soranlara kalplerini işaret etti. Şehadet parmağı ile okunan salâlara dikkat çekti. Ne bayrak inecek ne de salâ dinecekti. Mahalleliyle beraber çıktı yola. Meclis’in önüne gitti. Hainler milletin kalbine kastetmişti ve o kalp imanla doluydu. Hiç tereddütsüz tankın üstüne çıktı. Amacı halka ateş eden tankın ilerleyişini engellemek ve ateşini kesmekti. Hainler kendine yakışanı yaptı, arkasından vurdu Volkan’ı. Volkan’ın nasibine ölümü öldürmek düştü.