Özcan Özsoy

Cumhurbaşkanlığı Külliyesi yakınlarında şehit oldu.

Otuz iki yaşında. Bir çocuk babası. Ağabeyi Tekin Özsoy’la birlikte Beştepe’ye gittiler. Jandarma Genel Komutanlığı tarafından Külliye’ye doğru yaklaşmaya çalıştılar. Saat 02.30’da açılan ateşte ağabeyi yaralandı. Olaylar tırmanınca birbirlerini kaybettiler. Sabah, ağabeyi onu, Gazi Üniversitesi Hastanesi’nde buldu. Önce “gaziler” arasında yazıldı adı. Ayları bulan hastane günlerinde, gözleriyle selamladı ziyaretçilerini. Her nefesini ödünç alıyordu; biliyordu. Son günlerde bilinci açıldı; gözleriyle vatan sevdasını fısıldadı herkese. Tedavisi sürerken ziyaretine gelenleri, bakışlarıyla teselli ediyordu. Derken bir gece, ağır enfeksiyona çare etmedi ilaçlar. Şuurunun tam yerine geldiği hafta, yaklaşık 4 ay sonra şehit oldu. Hastanelerin o rutin sesi yankılandı ağabeyinin kulağında: “Kaybettik!” “Kaybettik” sözcüğünün dünyalık tanımına inat, o “Buldum” haykırışlarıyla, fena ve fani dünyaya vedasını yapıyordu.