Mehmet Şengül

Genelkurmay Başkanlığı önünde şehit oldu.

Otuz yaşında. Makine mühendisi. Ankara’da yaşıyordu. Olayları öğrenince dışarı çıkmaya karar verdi. Kimseye haber vermedi. Nefes nefese arşınladı sokakları. Vatan sevdalıları ordusuna katıldı, bayrağıyla Genelkurmay’a gitti. Orada bulunan herkesle kol kola girdi. Canlı kalkan oldular vatana. Vatanı yok etmek istiyorlarsa önce onları geçmeleri gerekiyordu. Sonra helikopter geldi, ateş açtı. Birer birer düştüler yere. Ağabeyi Abdülcebbar Şengül, kardeşini birkaç kez arasa da kendisine ulaşamadı. En sonunda bir hemşirenin telefonu açmasıyla kardeşinin şehit olduğunu öğrendi. Tekirdağ’da yaşayan anne ve babasını, kardeşinin yaralı olduğunu söyleyerek Ankara’ya çağırdı. Şehadet haberi telefonda verememişti ama anne babasının, kardeşinin şehit olmuş gülen yüzünü gördükten sonra biraz daha rahatladığına şahit oldu.