İbrahim Ateş

Genelkurmay Başkanlığı önünde şehit oldu.

Otuz yaşında. Evli. İki çocuk babası. Mobilya malzemeleri satarak geçiniyordu. Ertesi gün çıkacakları tatil hazırlıklarında eşine yardım etmek ve çocuklarıyla vakit geçirmek için işten erken döndü. Eşi, İbrahim beyi ilk defa bu kadar heyecanlı görüyordu. Yatsı namazı kılmak üzere Hacı Bayram Camii’ne gitti. Namazın sonlarındayken F-16’ların alçak uçuş yapmaya başlamasıyla birlikte cami cemaatiyle birlikte darbe girişiminden haberdar oldu. İmama vitr namazını kılıp kılmayacaklarını sordu. “Vakit yok. Dönersek gaziyiz; dönemezsek şehidiz” cevabını aldı. Evine döndü, çocukları ve eşiyle görüştükten sonra Kızılay’a giderek vatan savunmasına katıldı. Kızılay’da halkın ortak mücadelesiyle askeri hareketlilik azalınca, Genelkurmay Başkanlığı önüne gitti. Tankların üzerine çıkarak, askerleri ikna etmeye çabaladı. Hatta tanktaki askerlerden birinin ağlayarak “Benim hiçbir şeyden haberim yok” dediğini anlattı. Genelkurmay Başkanlığı yakınlarına atılan bombayla şehit düştü.