Edip Zengin

Gölbaşı Özel Harekat Dairesi’nde şehit oldu.

Kırk beş yaşında. Göreve başladığından beri hep sahada oldu. O gece izindeydi. Ama asker için, polis için izin hiç baki olmaz, biliyordu. İznin sonuna kadar kullanıldığı vaki değildir. O gece de öyle oldu, silahının başına geçti. Gereken yapılacaktı. Evden deli fırtına gibi çıktı. Vatanına kızları ve eşi gibi bakıyordu. O akşam, son kez baktı eşine ve çocuklarına. Gözünden sakındığı iki kızını kucakladı. Yüzlerinde endişenin gölgesi gezinen kızlarına “Bu vatanı sizler için; bekliyorum bunu biliyorsunuz değil mi çocuklar” dedi.