Sedat Kaplan

Ankara, Kızılay Meydanı yakınlarında şehit oldu.

Otuz bir yaşında. Trabzon/Yomralı. Ümitleri vardı. Yüreğini vatan bilmişti. Vatanı yüreğince geniş biliyordu. İstiyordu ki, ülkesi yetimlere şefkat eli olsun, mültecilere yuva olsun, ezilmişlere ümit olsun. Uzunca bir süredir kanser tedavisi görüyordu. Tedavisi için Trabzon’dan Ankara’ya gelmişti. 15 Temmuz gecesi, kendisine refakat eden kardeşiyle hastanenin misafirhanesinde kalıyordu. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın o gece halka yaptığı çağrının ardından 00.00’da sokağa çıktı. Ağır hastalığına rağmen darbecilerin karşısında durdu, ağrısını bahane etmedi. TBMM’nin önüne vardı. Kardeşi Murat Kaplan ile 00.35’te konuştu, iyi olduğunu, merak etmemesini söyledi. Konuşmadan üç dakika sonra kendisine ulaşılmaz oldu. Meclis’in önünde mücadele ettiği darbeci hainlerin kurşunlarına hedef oldu. Annesi, 15 Temmuz akşamı hastanenin misafirhanesinde kalan çocuklarının kendisini aramayınca içinin darlandığını belirtiyor. "O gün ot biçtim ve eve geldim. Olaylardan hiç haberim olmadı. Ertesi gün öğle saatlerinde kardeşim arayıp evine çağırdı. Kalkıp oraya gittim. Baktım herkes orada, ‘Ne oldu? Çocuklarıma mı bir şey mi oldu?’ diye sordum. Önce, ‘Çocukların iyi.’ dediler, bir süre sonra da olanları anlattılar.