Mehmet Kocakaya

Genelkurmay Başkanlığı önünde şehit oldu.

Yirmi iki yaşında. Güvenlik görevlisi. Yeni başlamıştı hayata. Değiştireceği şeyler olduğuna inanıyordu. Mahalleden arkadaşlarını alarak Genelkurmay’a koştu. Annesiyle yaptığı konuşmada, “İçim yanıyor anne, kardeşlerimiz ölüyor ben de şehit olacağım” diyordu. Helikopter kurşunlarıyla düştü yere. Ahiretin ufkuna doğdu. Yaşıtlarının izzetle yaşaması için vatan toprağına düştü. Yüreğiyle savunduğu ülke, hatırası kadar aziz oldu. “Allah’a şükür vatan için milleti için şehit oldu” diyor annesi Meral Kocakaya. Oğlunu daima güler yüzüyle rüyasında gördüğünü haber veriyor. Hep şehit olmak isterdi. Son bayramda dedesinin mezarını ziyaret ederken “Yanına geleceğiz dede!” diyordu.