Hasan Altın

Ankara/Dikimevi’nde şehit oldu.

Altmış yaşında. Yozgatlı. Üç evlat babası. 15 Temmuz gecesinde evinde dinlenirken, erken denecek bir saatte, Whatsapp’tan darbe girişimini öğrendi ve hemen ayaklandı. Evden çıkarken onunla gelmek isteyen oğlu Fazlı’ya, “Evlat sen bilmiyorsun, asker dışarı çıktığında kesin bir şey vardır. Allah göstermesin kötü bir sonuç doğarsa anneni, kız kardeşini, karını başka bir yerde bulursun. Seni de alıp iftira atarlar ya da öldürürler, götürürler” dedi. Çıkarken eşine, “Ben dönmeyeceğim” deyip merdivenlerden koşarak gitti. Darbelerin kötülüğünü çok iyi biliyordu. “Başarırlarsa, Suriye’den beter oluruz!” diye söylenerek araladı kapıyı. Arkadaşlarıyla Dikimevi’nde buluştular, oradaki tankları durdurmayı başardılar. Tanklardan üzerlerine ateş açıldığında, telefonu açıktı. Son cümlesi “Eşhedu en lâ ilâhe illallah…” oldu. Torunlarıyla vakit geçirmeyi çok seviyordu. Son zamanlarda Kur’an-ı Kerim okumayı öğrenmişti. Hatmini tamamlamak niyetiyle, 15. cüze geçmişti. Ağır ameliyatının ardından, bir ara bilinci yerine geldi. Ailesine, “Beni bir asker vurdu, gazi oldum ama inşallah şehit olacağım” diyordu. Daha sonra, aniden durumu ağırlaşınca, yoğun bakıma alındı. 17 Temmuz sabahı şehadete erişti.