Erhan DURAL

Genelkurmay Başkanlığı önünde şehit oldu.

Rize’nin Pazar ilçesinin Irmaklı köyünde doğdu. O gece gördüğü her tankın önüne geçti. Temmuz sıcağında, gecenin siyahında ölümle cedelleşti. Barut kokusu, kurşun yağmuru, devrilip giden canlar, acı, ter, gözyaşıydı gördükleri. Hepsinden zor gelen ise ihanetin kendisi. Geç saatlere kadar direndi. Eşiyle beraber çıkmıştı meydana. “Erhan, perişan oldun, az dinlen tekrar gelelim” diyen eşine “Sen git, ben tehlike bitmeden gelemem” diye karşılık verdi. Saldırıya kalkışan tanklardan dördünü durdurmuş, sıra beşincisine gelmişti ki, alnından aldığı tek kurşunla düştü. Bir ay kadar önce babasına “Babacığım, ben şehit olacağım” demişti. Gülümsemişti babası: “Oğlum asker değilsin, polis değilsin nasıl şehit olacaksın?” Israr etmişti yine de: “Bak görürsün baba, ben şehit olacağım!”