Sümer Deniz

Genelkurmay Başkanlığı önünde şehit oldu.

Kırk iki yaşında. Esnaf. Evli. İki çocuk babası. Çocuklarına düşkünlüğü ve işine titizliği ile tanınıyordu. Eski arabalarla uğraşmayı çok seviyordu. 15 Temmuz gecesi ailesi Kayseri’de idi. Hain kalkışmayı öğrenince dışarı çıktı. “Darbe var!” diye bir arkadaşının evine koştu. Arkadaşını yataktan kaldırdı. “Sen nasıl duruyorsun, ben duramıyorum burada” dedi. Arkadaşını da yanına alarak Cumhurbaşkanlığı Külliyesi’nin önüne gitti. Genelkurmay’dan açılan ateşle kalbinden vuruldu. Hastaneye kaldırıldı, burada şehadet şerbetini içti. Eşi Emine Hanım, “Kalbi o kadar güzeldi ki, zaten kalbinden vuruldu” dedi. Dört yaşındaki oğlu Emir ardından kısa bir mektup yazdı: “Babacığım, seni o kadar çok özledim ki, tahmin edemezsin bile. Biz Ankara'da olsak bile, sen bizi kandırıp giderdin. Yaralı olmadığın iyi olmuş. Çünkü o güzel cennetin yüzünü göremeyebilirdin.”